Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Panie autorze, jeżeli rzeczywiście prowadzi Pan w ten sposób rozmowy z ludźmi, to mi ich szkoda. Sama historia jest ok i gdyby ją inaczej opisać to wyszłoby super, ale skończyło się na rozmyślaniach Jakuba Czarodzieja i dzikiego trenera udając trochę pokolenie Ikea. Bohaterowie nie rozmawiają, oni prowadzą długie monologi w których druga strona przytakuje lub rzucza krótką kontrą by znowu bohater przeprowadził długi monolog. Chciałbym żeby to się zdarzyło raz, ale to się działo non stop. Ostatnie kilkadziesiąt stron to prawie same monologi z przemyśleniami. Jak ktoś lubi długie rozkminy o obecnym świecie to się tu odnajdzie.
Gratulacje wykorzystanie każdego frazesu. Medal z ziemniaka się należy.

Panie autorze, jeżeli rzeczywiście prowadzi Pan w ten sposób rozmowy z ludźmi, to mi ich szkoda. Sama historia jest ok i gdyby ją inaczej opisać to wyszłoby super, ale skończyło się na rozmyślaniach Jakuba Czarodzieja i dzikiego trenera udając trochę pokolenie Ikea. Bohaterowie nie rozmawi...

Rozwiń

Zwiń

Lew Tołstoj wielkim pisarzem był. Od tego trzeba zacząć, ale czy każde jego dzieło jest wiwisekcją psychiki ludzkie i pokazujące ogrom emocji człowieka. Według mnie, nie. Iwan żył, Iwan miał ambicje piąć się w górę zawodowo. Iwan zachorował, a jak zachorował to zaczął kontemplować swoje życie. Iwan, jak my wszyscy na końcu, umarł. Może nie jestem na tyle światły i oczytany by docenić kunszt pisarza, ale męczyłem się trochę z tą krótką książką.

Lew Tołstoj wielkim pisarzem był. Od tego trzeba zacząć, ale czy każde jego dzieło jest wiwisekcją psychiki ludzkie i pokazujące ogrom emocji człowieka. Według mnie, nie. Iwan żył, Iwan miał ambicje piąć się w górę zawodowo. Iwan zachorował, a jak zachorował to zaczął kontemplować swoje ży...

Rozwiń

Zwiń

Cel uświęca środki, więc co jest w stanie zrobić człowiek by zostać królem? Jakub Szapiro to postać nietuzinkowa. Narracja, którą stworzył Szczepan Twardoch na przestrzeni paru stron potrafi zabrać lub dać bohaterowi więcej sympatii ze strony czytelnika, choć bohater nie zrobił nic w tym kierunku. Przemiennie odczuwamy sympatie i antypatie do głównego bohatera. Kibicujemy mu a zaraz chcemy by się potknął i wiadomo co rozwalił. Jest to powieść o współistnieniu ludzi, którzy przez ksenofobie się nienawidzą. Miejscem akcji jest Warszawa tak inna i jednocześnie taka sama do tej współczesnej.

Cel uświęca środki, więc co jest w stanie zrobić człowiek by zostać królem? Jakub Szapiro to postać nietuzinkowa. Narracja, którą stworzył Szczepan Twardoch na przestrzeni paru stron potrafi zabrać lub dać bohaterowi więcej sympatii ze strony czytelnika, choć bohater nie zrobił nic w tym k...

Rozwiń

Zwiń

Piękna to była podróż. Miejscami było tak odrażająco i brutalnie, że aż człowiek nie mógł się oderwać. Bardzo podobała mi się narracja, która zdradzała w pewien sposób kolejne kroki bohaterów ale zostawiała promyk nadziei. Główny bohater jest wyrazisty ma w sobie coś, ale wg mnie siłą tej powieści są bohaterowie drugoplanowi. My od razu rozczytujemy intencje ludzi, za to Demon musi krok po kroku dochodzić do właściwych wniosków. Mimo całej brutalności życia ukazane przez Barbare Kingsolver, Demon Copperhead to książka o tym, że zawsze jest jakaś szansa na lepsze życie i mimo warunków jakie mamy dokoła możemy wznieść się wyżej niż otoczenie.

Piękna to była podróż. Miejscami było tak odrażająco i brutalnie, że aż człowiek nie mógł się oderwać. Bardzo podobała mi się narracja, która zdradzała w pewien sposób kolejne kroki bohaterów ale zostawiała promyk nadziei. Główny bohater jest wyrazisty ma w sobie coś, ale wg mnie siłą tej ...

Rozwiń

Zwiń

Oj było dużo opisów. Jakby autor chciał wątek kryminalny maksymalnie skrócić to liczę, że 100 stron by starczyło, ale ta książka to opis. Opis powojennej Warszawy, której ulice są pełne łobuzów. To miasto jest jak Gotham a Zły jak Batman, tylko wszystko po polsku i przybrane w biedę lat powojennych. Dodatkowym składnikiem tego zestawu jest alkohol, bo przemoc musi być w mieście zbrodni. Wątki romantyczne często słodko mdłe, jedynie postać Hawajki i ostatni fragment z nią związany jest ludzki. Bardzo dużo bohaterów, część świetnych a parę nudnych i nużących.

Oj było dużo opisów. Jakby autor chciał wątek kryminalny maksymalnie skrócić to liczę, że 100 stron by starczyło, ale ta książka to opis. Opis powojennej Warszawy, której ulice są pełne łobuzów. To miasto jest jak Gotham a Zły jak Batman, tylko wszystko po polsku i przybrane w biedę lat p...

Rozwiń

Zwiń